Εγκλωβισμένος σε μια αίθουσα βασανιστηρίων

Κι έξαφνα προσγειώνομαι στην πραγματικότητα. Η Ρολογιά- πρωταθλήτρια του «Ρολάν Γκαρός» και η Ρολογιά-ρακοσυλλέκτης και ζητιάνος εξαφανίζονται. Τώρα βρίσκομαι στο παρόν. Προς το παρόν… Γιατί αυτά που βλέπω παραπέμπουν σε τρομακτικό εφιάλτη. Είμαι σε μια αίθουσα γεμάτη κόσμο αλλά ποτέ δεν νιώθω περισσότερο μόνος. Κανένας δεν μου μιλάει και κανένας δεν μου δίνει την παραμικρή σημασία. Οσοι μου χαμογελούν μοιάζουν να υποκρίνονται αποτυχημένα. Οχλαγωγία. Αλλοι φωνάζουν. Αλλοι συζητάνε συνωμοτικά. Μερικοί σκέπτονται. Ορισμένοι παίζουν με το κινητό τους. Φασαρία. Μα γιατί περνάω απαρατήρητος; Κάποιους τους προσφωνούν «πρόεδρε» και τέτοια φανταχτερά σαν τίτλοι τιμής. Α, να, τώρα ένας με χαιρέτησε. Μάλλον τον διπλανό μου. Είναι και μια ομάδα νεαρών. Φαίνονται ατημέλητοι. Κρατάνε κι ένα πανό και σχολιάζουν δυνατά. Κάποιος διαμαρτύρεται επειδή κάνας-δυο καπνίζουν. Χονδρικά, ο κόσμος χωρίζεται σε όρθιους και καθιστούς. Οι καθιστοί είναι πιο καλοντυμένοι. Αλλά τον μεγαλύτερο σαματά κάνουν οι όρθιοι. Ολα αυτά μου φαίνονται απόμακρα και αδιάφορα. Δεν βρίσκω άνθρωπο να ανταλλάξω μια κουβέντα και είμαι βουτηγμένος στους δικούς μου προβληματισμούς. Θυμίζει πολυτέλεια η παρουσία μου. Αντιμετωπίζω ζωτικής σημασίας προβλήματα και επιβάλλεται να τα λύσω. Αφού δεν με… δέχονται πια στο «Ρολάν Γκαρός» λόγω ηλικίας και για να μην καταντήσω άστεγος.

Για σταθείτε. Ενας που κάθεται πιο ψηλά φωνάζει «ησυχία, αρχίζουμε». Ομως, οι φωνές δυναμώνουν και μου τρυπάνε τα αυτιά. Μάλλον πρέπει να είμαι όρθιος. Αυτοί φαίνονται καταβεβλημένοι από τις έννοιες και τις σκοτούρες. Η πλειοψηφία των καθιστών είναι περίεργοι: Κάποιοι φαίνονται σνομπ και υπερφίαλοι. Αλλοι πάλι βγάζουν μια αυθεντική αρνητική ενέργεια. Ορισμένοι μου μοιάζουν πονηροί. Και όλοι χαίρονται με τη συμμετοχή τους. Ολοι, εκτός από μένα. Η συζήτηση διακόπτεται για λίγο. Δεν αντέχω άλλο. Παίρνω των ομματιών μου και αποχωρώ. Δεν μου αρέσει εκεί μέσα. Ασφυκτιώ. Και έχω αποφασίσει να κάνω αυτό που μου αρέσει από δω και μπρος.

Περπατάω βιαστικά προς το αυτοκίνητό μου. Θέλω να πάω στο πατρικό μου σπίτι. Βαρέθηκα. Δεν ξέρω αν θα επιστρέψω ποτέ εκεί πέρα.

Είμαι η Ρολογιά και όσα διαβάσατε συνέβησαν στην πραγματικότητα.